Het einde van het jaar nadert. Tijd voor zaalhockey, de eerste keer voor de club (in competitievorm althans). Het is leren voor de organisatie èn voor de leden. Hoe werkt dat, met die balken, en hoe zit het met de andere regels? De eerste wedstrijden zijn net achter de rug. Het was nog wat onwennig en zoekend. Eén ding is zeker: na de winterstop komen de zaalteams er altijd sterker uit. Slimmer en technischer.

Het einde van het jaar nadert. Tijd om wat te filosoferen. De maakbare wereld , dat is een boeiend discussiepunt. Zeker in de westerse wereld. Alles is geregeld: gezondheid, huisvesting en inkomen. Als er dan iets anders gebeurd, iets wat niet past in het plaatje, dan lijken we de weg kwijt te zijn. Dan is het oneerlijk, onrechtvaardig. Het accepteren van tegenslagen lijkt niet meer te passen in het repertoire.

Zou dat ook gelden bij een hockeyclub? De maakbare hockeyclub? Alles willen beïnvloeden? Wat ouders willen, is dat altijd het beste voor hun kinderen? Of voor de club? Is acceptie van alles wat anders is tegenwoordig niet meer mogelijk?

We proberen het wel, die maakbare club. Ik doe er elk geval altijd mijn best voor. Net als heel veel vrijwilligers! Dankzij Martine, Rianne en Heike is met het zaalhockey de club weer iets completere geworden. Maar we zullen het ook moeten accepteren als het ook een keer tegenzit. Zeker bij vrijwilligerswerk.

Het einde is ook het begin van een nieuw jaar. Met nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden. En zaken die niet lopen zoals we dat misschien zouden willen. Dat zullen we moeten accepteren. Maar heeft dat niet juist ook z’n charme? Niet weten hoe het precies zal gaan? En soms teleurgesteld, maar vaak ook juist verrast worden? Ik denk het wel.

Ik wens iedereen een gezellig en sportief 2016!